De stilte verzwegen

Enige tijd geleden coachte ik een docent. Deze docent identificeert zich als vrouwelijk, vandaar dat ik in dit verhaal de persoonlijke voornaamwoorden zij/haar gebruik. Tijdens een van de coachingssessies bracht de docent een casus in over een voorval in de klas. Ze vertelde dat ze die week twee lessen had verzorgd. De ene les was fantastisch verlopen en de tweede was minder lekker gegaan. Over die tweede les wilde ze met me sparren. Ze vertelde dat de les goed was begonnen en dat ze lekker in een flow was gekomen. Plotseling werd ze onderbroken door een student die te laat was. “Waarom ben je te laat?” vroeg ze deze student. Vervolgens zei ze de student, zonder naar het antwoord te luisteren, dat de student mocht binnenkomen. De student ging zitten en nam vervolgens een passieve houding aan tijdens de les: onderuit gezeten achter de laptop. De docente merkte dat zij van slag was. De flow was weg en wilde niet meer terugkomen. Ze merkte vervolgens dat ze veel strenger reageerde op alle studenten, dan ze wilde. Waar kwam deze omslag vandaan? Na een oefening, afkomstig uit de NLP, kwamen we erachter dat de student de docent onbewust had teruggetrokken naar haar kindertijd. Dat zij ongewenst in “het licht” was komen te staan van goed en fout. Het middelpunt van aandacht van de andere studenten: hoe zou de docent omgaan met de student die te laat was? Een aandacht die haar terugbracht naar haar eigen schooltijd. Als zij vragen kreeg van haar docenten van destijds. Vragen die je, volgens haar eigen normen en waarden, onberispelijk moest beantwoorden. De docente was even een klein meisje geworden. In eerdere oefeningen hadden we al eens gekeken wat de docente kon doen als dit soort situaties zich voordeden en we bespraken hoe zij in de toekomst die richting kon vormgeven. Een mooie en waardevolle manier om in jezelf terug te keren. Voor mij was het een mooi en interessant bewijs van het gemak waarmee je terugschiet naar de (kinder)tijd waarin je je patronen hebt aangenomen dan wel aangeleerd. Hoe een (klein) incident je onbewust terugbrengt naar wat ooit was. Voor mij is het ook Interessant om na te denken wat er met de desbetreffende student gebeurde. Misschien had de student zich enorm gehaast om op tijd te komen of was er iets anders gebeurd waardoor de student te laat in de les kwam. Misschien was de student trots dat de student ondanks de tegenslagen van die ochtend op school was. De student had zelfs in de Whatsappgroep van de klas gemeld dat hij later zou zijn. De door de student opgevatte sneer, in de vorm van de vraag “Waarom ben je te laat?” bracht de student misschien ook wel terug naar vroeger. Misschien stond even de moeder van de student voor de klas. De sneer maakte onbewust de kleine student wakker.